روایت ظریف از ظریف!
روزنو-روزهای به یادماندنی والیبال ایران در این چند ماه اخیر کم نبوده. از قهرمانی و آقایی‌مان در آسیا گرفته تا چهره شدن و درخشش‌مان در جام جهانی و بلافاصله لیگ جهانی. اینها تنها بخشی از غروری بود که بلندقامتان والیبال‌مان در دل ملت‌شان کاشتند. شاید مردم ایران ملت فراموش‌کاری باشند، شاید آنها خیلی زود خیلی چیزها را از یاد ببرند اما بعید است به این زودی بزرگی شاگردان خولیو ولاسکو را فراموش کرده باشند. پیروزی بر ایتالیا، صربستان، آلمان، کوبا و این اواخر هم آمریکا با آن عظمت و بزرگی که در همه تاریخ والیبالش داشت. اینها همه حاصل تلاش مردانی است که حالا باید از آنها به عنوان نسل طلایی والیبال ایران یاد کرد. نسلی که ناخودآگاه ذهن مان را به سمت نام‌هایی نظیر محمد موسوی، حمزه زرینی، علیرضا نادی، سعید معروف، مهدی مهدوی، پوریا فیاضی، امیر غفور و خیلی‌های دیگر می‌برد.
اما در همین جمع طلایی، بازیکن ریز جثه‌ای وجود داشت که حتما یکی از ارکان اصلی همه این موفقیت‌ها بود. فرهاد ظریف؛ مردی که بی‌شک بهترین «لیبرو» یا همان مدافع آزاد تاریخ والیبال ایران بوده است. او البته چند هفته پیش و بعد از مسابقات قهرمانی قاره‌ها در تصمیمی که پیش‌تر از آن پرده برداشته بود برای همیشه از دنیای ملی خداحافظی کرد، تصمیمی که شاید تنها مطلوب خودش بود. «فرهاد ظریف» اخیر و بعد رونمایی از «ظریف» وزارت خارجه دولت حسن روحانی بیش از گذشته بر سر زبان‌ها افتاد. لیدر موفق دستگاه دیپلماسی ایران در عرصه سیاست خارجه آنقدر قوی و مطلوب عمل کرد که در چشم به هم زدنی به عنوان محبوب‌ترین رجل سیاسی این آب و خاک لقب گرفت. روایت فرهاد ظریف از جواد ظریف جالب است. او در گفت و گوی خود با «پیام نو» نمی داند از این تشابه عنوان خانوادگی خوشحال باشد یا ناراحت. می‌گوید خوشحال است از اینکه نسبت فامیلی با وزیر خارجه ندارد چون در این صورت حضورش در تیم ملی را رسانه‌ها به او نسبت می دادند و در عین حال ناراحت است و می‌گوید که ای کاش افتخار فامیلی با جواد ظریف را داشت. گفت وگوی فرهاد ظریف را در مورد خودش، خداحافظی‌اش، تیم ملی و جواد ظریف را در زیر بخوانید:
* خیلی‌ها می‌گویند فرهاد ظریف زمان مناسبی را برای خداحافظی از بازی‌های ملی انتخاب نکرد. نظر خودت چیست؟
- شاید حق با آنها باشد ولی من تصمیمم را گرفته بودم و باید این کار را می کردم. خیلی‌ها به من لطف دارند. خیلی ها از طریق تماس و ایمیل و کارهای دیگر خواستند مانع ام شوند ولی دیگر وقت خداحافظی ام رسیده بود. من دوست داشتم در اوج بروم و این کار را هم کردم. در همه این مدت خیلی ها برایم زحمت کشیدند. از مربیانی که به تیم های ملی نوجوانان و جوانان و بعد بزرگسالان دعوتم کردند تشکر می کنم و امیدوارم که روزهای روشن والیبال ایران همچنان روشن و روشن تر بماند.
* اما نکته جالب توجه این سبک خداحافظی رفتن در اوج شما بود. اتفاقی که معمولا برای کمتر ورزشکاری از ما رخ می دهد و بارها شاهد بوده ایم ورزشکاران و حتی اسطوره های ما آنقدر در میدان می مانند که در آخر اصطلاحا «فسیل» می شوند و زمانی خداحافطی می کنند که دیگر کارایی ندارند؟
- متاسفانه این اتفاقی است که برای خیلی از بزرگان ورزش ما افتاده و هنوز هم تغییر رفتاری در این رابطه صورت نگرفته است. ماندن و تلاش کردن خوب است اما به هر قیمتی نه. من اصلا دوست نداشتم «فسیل» شوم و بعد به اجبار بروم. در همه جای دنیا همه آنهایی که ورزشکار حرفه ای‌اند در اوج می روند و معمولا بهترین زمان را برای خداحافظی انتخاب می‌کنند. من در این زمان رفتم تا خیلی چیزها را اثبات کنم. اولا اینکه می‌خواستم یک ذهنیت خوب از من در ذهن مردم بماند و مهمتر از این می‌خواستم به نوعی «آوانگارد» باشم. من در اوج رفتم تا شاید فتح بابی باشد برای دیگران. به نظرم این یک کار جدید و رفتار نو بود که به تصمیم خودم عملی‌اش کردم.
* دلتنگ روزهای بد و خوبت در والیبال نمی شوی؟
- من در این والیبال روزهای خوب و بد زیادی داشتم. مطمئنم که دلتنگ همه این روزها خواهم شد اما باید می رفتم. پیش‌تر گفتم که تصمیمم را گرفته بودم و اصلا هم پشیمان نیستم. من از دوران نوجوانی در تیم ملی بودم تا حالا که با این رشته در سطح بزرگان جهان خیلی از قله‌ها را در نوردیدیم. من تصمیمم را گرفته‌ام و از این به بعد برای تیم ملی فقط آرزوی موفقیت دارم.
* بهترین خاطره همه این سال‌هایت در تیم ملی چه بود؟
- خاطرات که زیاد است. ما در همه این سال‌ها فراز و نشیب بسیاری داشتیم. به نظرم پیروزی تیم ملی در شهر «مودنا» مقابل ایتالیا اوج هنرنمایی‌مان بود که حس بسیار خوبی از آن داشتم. تیم ملی در این چند سال اخیر روزهای عجیب زیادی را پشت سرگذاشت. ما قهرمان آسیا شدیم، در جام جهانی حضور یافتیم، در لیگ جهانی درخشیدیم و این آخر هم که حضورمان در تورنمنت قهرمان قاره‌ها با موفقیت بسیار خوب همراه شد. به نظرم پیروزی تیم ملی مقابل آمریکا در جریان این مسابقات هم بسیار کار بزرگ و ماندگاری بود. موفقیتی که قطعا برای تیم رقیب‌مان با آن همه سابقه درخشانش در والیبال دنیا بسیار گران تمام خواهد شد.
* در همین مسابقات آخر تیم ملی اتفاق جالبی افتاد. ما ایتالیا را بردیم، ایتالیا، روسیه را برد و بعد ما به روسیه باختیم. این معادله چگونه تعریف می شود. شاید انتظار این است که وقتی ما ایتالیا را می بریم و ایتالیا هم روسیه را می برد، ما هم باید روسیه را شکست دهیم.
- اصلا نمی‌شود قانونی برای این تعریف کرد. اینکه ما مدعی باشیم چون ایتالیا را می بریم، روسیه را هم باید ببریم اصلا حرفه ای و درست نیست. در همین مسابقاتی که گذشت ما روز بسیار خوبی مقابل روسیه داشتیم و اگر قدری شانس یارمان بود حتی می توانستیم برنده باشیم. با این همه مطمئنم یک روز روسیه را هم مثل ایتالیا و آمریکا پشت سر خواهیم گذاشت.
* قبول داری والیبال ایران به یک نحوی «گربه سیاه» والیبال ایتالیا شده؟
- یک جوری شاید هستیم. خوشبختانه بازی ایتالیایی‌ها به طور کامل دستمان آمده و در بازی با آنها اصلا استرس نداریم. اولین پیروزی ما مقابل آنها تقریبا کار را برایشان تمام کرد و مطمئن باشید همچنان پیروز بازی‌های مقابل این تیم قدرتمند خواهیم بود.
* از ولاسکو و همه روزهایی که در کنار او بودی حرف بزن.
- به نظرم کار در کنار این مربی حتی برای پرافتخارترین والیبالیست‌های جهان هم یک افتخار باشد. او مربی بزرگی است که بهترین مربیان جهان هم به این مربی احترام می گذارند. بارها در سفرهای مختلف دیده‌ام که چگونه با او رفتار می کنند و چقدر حضورش در کنار تیم ملی ما مهم است. امیدوارم شرایطی فراهم باشد که تیم ملی ما همچنان از وجود او در راس کادر فنی خود بهره ببرد.
* مشکلی هم با او داشتی؟
- خیلی نه اما گاهی اختلاف سلیقه‌هایی با هم داشتیم که آن هم طبیعی است. البته این تنها برخی مواقع که ولاسکو خیلی سر حال نبود اتفاق می افتاد وگر نه خیلی با هم مشکلی نداشتیم و معمولا دوستان خوبی بودیم.
* مانع خداحافظی ات نشد؟
- من پیش از این یکبار دیگر هم می خواستم خداحافظی کنم که ولاسکو راهکارهایی به من داد و تصمیم گرفتم بمانم اما اینبار وقتی دید اصرار به خداحافظی دارم مانع ام نشد.
* جایگزینانت را چطور دیدی؟ فکر می کنی آنها می توانند جای فرهاد ظریف را در تیم ملی پر کنند؟
- قطعا من هم اول فرهاد ظریفی که الان هستم، نبودم. بی شک هر کسی جایگزین من شود اگر میدان ببیند و بخواهد، روزهای بسیار خوبی را به خود خواهد دید.
* دوست نداشتی برایت یک بازی خداحافظی می گذاشتند؟
- در ایران کسی از این کارها نمی کند. به هر حال هر کسی دوست دارد وقتی دارد تصمم بزرگی مثل خداحافظی می گیرد، با یک خاطره خوب این اتفاق برایش بیفتد. با این حال من هم مثل همه بزرگانی که بدون بازی خداحافظی رفتند، می روم. من که کمترینم اما امیدوارم که بعدها قدر بزرگان مان را بیش از این بدانیم.
* خداحافظی فرهاد ظریف از دنیای والیبال ملی تقریبا همزمان شد با یک موفقیت بزرگ در عرصه هسته ای کشور که توسط یک ظریف دیگر رقم خورد. نسبت فامیلی با وزیر امور خارجه داری؟
- نه من هیچ نسبتی با ایشان ندارم و از این بابت خیلی هم خوشحالم چون الان به یک نحوی حضور من در تیم ملی را به نسبت فامیلی‌ام با آقای ظریف نسبت می دادند. البته بی شک این یک افتخار بزرگ است که ایشان هم یک ظریف هستند!. ضمن آنکه یاداوری می کنم پسوند فامیلی من آهنگرانی است که به یک شکلی اثبات می کند خوشبختانه یا متاسفانه آقای ظریف وزیر از خیشاوندان ما نیستند.
* قبول داری امروز جواد ظریف یکی از محبوب ترین مردان سیاسی کشور است؟
- قطعا همینطور است. ما مردم قدردان و فهمیده‌ای داریم. آنها اگر به این حس برسند که کسی برای خدا و برای موفقیت این آب و خاک تلاش می کند حتما دوستش خواهند داشت. آقای ظریف از ته دل برای مردم سرزمینش زحمت می کشد و مردم هم دوستش دارند. به نظرم همانقدر که یک شخصیت سیاسی به خاطر کارهایش ممکن است منفور باشد، یک فردی مثل آقای ظریف هم می تواند به اندازه همه زحماتش محبوب مردم باشد.
* جواد ظریف موجب مشهور و معروف شدن فرهاد ظریف شد؟
- قطعا موجب معروف شدن من شده و از این اتفاق خوشحالم. من بسیار ایشان را دوست دارم و سعادتی است اگر یک روز بتوانم آقای ظریف را ببینم.
* از همه روزهایی که در والیبال بودی راضی هستی؟
- چرا نباشم، من همه چیز زندگی‌ام را از این رشته دارم و کم لطفی است اگر انتقادی به آن داشته باشم. اما در ایران مسئولان ورزش قدری نسبت به ورزشکاران کم لطفند و این همیشه موجب ناراحتی ماست. از ما که گذشت اما امیدوارم در آینده قدری نگاه ها به ورزشکاران رشته های مختلف عوض شود.
* و در پایان نگاهت به آینده والیبال ایران را تشریح کن.
- فکر می کنم والیبال ایران راهش را پیدا کرده و حالا از جمله بزرگان دنیاست. روزگاری ما در سطح آسیا بودیم و ادعایی نداشتیم اما امروز ما آمریکا و ایتالیا را با آن سابقه درخشان شکست می دهیم. از حالا به بعد کار بسیار سخت تر می شود و نیاز است مسئولان قدری بیشتر حواس شان به این رشته نیازمند توجه باشد. بی شک آینده والیبال دنیا از آن ماست اگر خودمان بخواهیم.
